Η εξυγίανση των Ε.Α.Σ με απλή αριθμητική...

Εσχάτως παρουσιάζονται νέοι ειδήμονες περί της εξυγιάνσεως της εταιρίας και διατυπώνουν κριτικά σχόλια και μπουρδολογίες επικαλυμμένες με επιστημονική χρυσόσκονη, αυστηρή κριτική και καταγγελτικό λόγο επί αδίκων και δικαίων ακόμα και για θέματα που αγνοούν. Επειδή μερικά θέματα προκύπτουν από υπολογισμούς απλών αριθμητικών πράξεων ας κάνουμε φροντιστήριο:

1. Το ετήσιο σταθερό κόστος λειτουργίας της εταιρίας ξεπερνά τα 100 εκατ. Ευρώ (ουσιαστικά στην εταιρία το μόνο μεταβλητό κόστος είναι οι πρώτες ύλες)
2. Μια εύλογη υπόθεση είναι ότι η μέση προστιθέμενη αξία στα προιόντα που πουλάει η εταιρία είναι της τάξεως του 40% ενώ η μέση ποσοστιαία δαπάνη για πρώτες ύλες είναι περίπου 35% στο 40%

Με βάση τα πιό πάνω δεδομένα απλές αριθμητικές πράξεις δείχνουν ότι η οικονομική και ταμειακή ισορροπία της εταιρίας προυποθέτουν ετήσιους συνολικούς τζίρους για την εταιρία πάνω από 500 εκατ. ευρώ με προστιθέμενη αξία στην εταιρία περίπου 200 εκατ. Ευρώ...

Στους πιό πάνω υπολογισμούς δεν περιλαμβάνονται ετήσια τοκοχρεωλύσια που ξεπερνούν τα 85 εκατ. ευρώ και θα επιβαρύνουν της εταιρία ακόμα και μέχρι το 2026...

Κατά συνέπεια πρώτης προτεραιότητας ζήτημα είναι η μείωση του ετήσιου σταθερού κόστους λειτουργίας της εταιρίας που πρέπει να γίνει σε χρονικό διάστημα 3-5 χρόνια. Αυτό προυποθέτει σημαντικές οικονομίες κλίμακας ειδικά στις επικαλυπτόμενες δραστηριότητες της εταιρίας (γιαυτό δεν έγινε η συγχώνευση;). Η μείωση του σταθερού ετήσιου κόστους λειτουργίας στην εταιρία μας μπορεί και πρέπει να γίνει με αύξηση βελτίωση (και όχι μείωση) της παραγωγικής και οικονομικής της επίδοσης με συνέπειες:

• να διεκδικείς μεγαλύτερο μερίδιο από τις αγορές λόγω βελτίωσης των τιμών που προσφέρεις
• να αυξάνεις τα έσοδά σου από υποκατασκευαστικές εργασίες λόγω μείωσης κόστους παραγωγής
• να είσαι αξιόπιστος στις συμβατικές σου υποχρεώσεις ώστε ο βασικός σου πελάτης να σε εμπιστεύεται για νέες αναθέσεις κ.λ.π

Πρέπει να καταλάβουν όλοι ότι δεν μπορείς να αναζητάς την οικονομική ισορροπία της εταιρίας σε ανέφικτα επίπεδα ετήσιων συμβάσεων που ακόμα και αν συγκυριακά υπάρξουν δεν είναι δυνατό να δώσουν ετήσιους τζίρους σε επίπεδο νεκρού σημείου (έτσι όπως είναι σήμερα η παραγωγική διάρθρωση της εταιρίας...). Προφανώς οφείλεις να διεκδικείς την συμμετοχή της εταιρίας σε όλες τις πιθανές αναθέσεις του κύριου πελάτη σου αλλά αυτό είναι μέρος μόνο της εξυγιαντικής σου προσπάθειας έχοντας όμως ρίξει το κύριο βάρος σου στην μείωση του ετήσιου σταθερού κόστους λειτουργίας της εταιρίας... Αυτό βέβαια ισχύει για όσους δέχονται ότι ετήσια ελλείμματα της τάξεως των 200 εκατ. ευρώ υποθηκεύουν το μέλλον της εταιρίας.

Όσον αφορά δεν το θέμα της μετεγκατάστασης τίθεται επίσης με λάθος τρόπο. Είπαμε πιο πάνω ότι απαιτούνται σοβαρές οικονομίες κλίμακας. Αν εξετάσει κάποιος την αναγκαία αναδιάρθρωση των γραμμών παραγωγής με βάση τις οικονομίες κλίμακας, την διαθεσιμότητα των οικοπέδων της εταιρίας, το επίπεδο επικαλύψεων που υπάρχουν κ.α κριτήρια βγάζεις το συμπέρασμα αν π.χ υπάρχει πραγματικό ως θέμα η μετεγκατάσταση από την Ελευσίνα κ.λ.π

Αλλά θα επανέλθουμε...

Τ.Μ