Σχόλια για την κατάσταση της εταιρίας....

Συμφωνώ απόλυτα με τα συμπεράσματα για τα οικονομικά αποτελέσματα και ιδιαίτερα με την τελευταία διαπίστωση ότι ίσως το σημαντικότερο όλων των προβλημάτων αποτελεί αυτή η απαξίωση που δημιουργεί η εταιρεία απέναντι στους ίδιους της τους εργαζόμενους.

Πρέπει να καταλάβουν κάποτε όλοι και ιδιαίτερα οι «καθ’ ύλην» αρμόδιοι ότι κανένα σχέδιο δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί, καμιά προσπάθεια δεν μπορεί να ευοδωθεί και κανένας στόχος δεν μπορεί να τεθεί χωρίς τη στήριξη του σε ικανοποιημένους εργαζόμενους. Σε εργαζόμενους που δεν θα αισθάνονται ότι αντιμετωπίζονται με δύο μέτρα και δύο σταθμά και «εξ ελευθεριότητας», σε εργαζόμενους που θα τους επιτρέπεται να αισιοδοξούν για τη βελτίωση της κατάστασης τους. Εργαζόμενους που δεν θα τους στερούν το κίνητρο να προσφέρουν αυτό που μπορούν αλλά και το «κάτι παραπάνω», με αποτέλεσμα να δημιουργείται η κατάσταση που περιγράφεται στην τελευταία παράγραφο:
«Υπάρχουν σοβαρότερα ζητήματα που δεν απεικονίζονται στους λογαριασμούς και έχουν να κάνουν με την εμπέδωση αντιλήψεων, συμπεριφορών, και συνηθειών που ωθούν τους εργαζόμενους σε αποξένωση από το ενδιαφέρον τους για τη λειτουργία της εταιρείας». Συμπληρώνω μόνο ότι η ευθύνη για τη δημιουργία αυτών των αντιλήψεων και συμπεριφορών έχει ονοματεπώνυμο το οποίο γνωρίζουμε πολύ καλά !

Το ΠΑΣΟΚ που φιλοδοξεί και υπόσχεται να υλοποιήσει μια δημοκρατική και αξιοκρατική διαχειριστική-διοικητική στρατηγική, αλλαγή νοοτροπίας και πρακτικής οφείλει να πείθει τους εργαζόμενους ότι πιστεύει αυτή την στρατηγική.

Μια δεύτερη παρατήρηση επίσης για την αναφορά στην απασχόληση των «πρόσθετων» εργαζομένων μέσω εργολαβικών εταιρειών. Πιστεύω ότι η ανεπάρκεια και η ένδεια προτάσεων των αρμόδιων στελεχών και η προχειρότητα αντιμετώπισης του τεράστιου ζητήματος της συνολικής ορθολογικής διαχείρισης του «ανθρώπινου δυναμικού» στην εταιρεία έχει ανυπολόγιστο κόστος (και όχι μόνο οικονομικό). Πεποίθηση μου όμως είναι ότι το οικονομικό και το γενικότερο πρόβλημα της εταιρείας δεν προκαλείται από τους συγκεκριμένους εργαζόμενους.
Αντίθετα πιστεύω ακράδαντα ότι τα νέα παιδιά που απασχολούνται στην εταιρεία με τον τρόπο αυτό στην πλειοψηφία τους έχουν γνώσεις, προσόντα και όρεξη για δουλειά. Η ανάγκη τους για δουλειά τους αναγκάζει να δέχονται αυτούς τους απαράδεκτους, και για τους ίδιους, όρους εργασίας που τους καθιστούν ουσιαστικά όμηρους του εκάστοτε κομματικού παράγοντα. Εμείς σήμερα οφείλουμε να προστατεύσουμε αυτά τα παιδιά που είναι δικά μας παιδιά.
Δεν μπορούμε σήμερα να μιλάμε για πολιτική προσωπικού και για «πρόσθετους εργαζόμενους» ή για «πλεονάζον προσωπικό» τη στιγμή που δεν υφίστανται βασικές προϋποθέσεις γι αυτό όπως πρόθεση και σχεδιασμός της πολιτείας (μέτοχος) για το παραγωγικό αντικείμενο, σοβαρή οργανωτική δομή, περιγραφή θέσεων εργασίας και απαιτούμενων προσόντων για κάθε θέση εργασίας, μισθολογική πολιτική, που θα οδηγούσαν σε στοιχειώδη ανάλυση των δεδομένων-αναγκών σε προσωπικό, κατανομή προσωπικού, και πρόβλεψη μελλοντικών αναγκών.
Το ΠΑΣΟΚ και ο πρόεδρος του είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένοι απέναντι και σε αυτές τις κατηγορίες των νέων εργαζομένων και νέων μορφών εργασίας που οδηγούν τα νέα παιδιά σε πολιτική ομηρία και σε καθεστώς εργασιακής αβεβαιότητας, με ότι αυτό συνεπάγεται για την προσωπική και κοινωνική τους ζωή. Ο Γιώργος Παπανδρέου μάλιστα κατά τη διάρκεια της πρόσφατης προεκλογικής περιόδου μέσα από τις συνεντεύξεις του αναφέρθηκε επανειλημμένα στο «δανεισμό εργαζομένων» ως ένα απαράδεκτο καθεστώς, διαχώρισε τα παιδιά από αυτούς που τα εκμεταλλεύονται και έδωσε το στίγμα της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ απέναντι τους.

Εμείς οφείλουμε να ενσωματώσουμε αυτή την πολιτική απέναντι στην ειδική αυτή κατηγορία των συναδέλφων μας, να τερματίσουμε τη μικρόψυχη και μικροκομματική θεώρηση με την οποία κάποιοι αντιμετωπίζουν ένα θέμα το οποίο κάθε άλλο παρά για μικροκομματική εκμετάλλευση προσφέρεται. Οφείλουμε να αναπτύξουμε ολοκληρωμένες στρατηγικές για την εταιρεία και το προσωπικό της ως αλληλένδετες έννοιες, να δούμε και αυτό το πρόβλημα στα πλαίσια μιας διαφορετικής-προοδευτικής προσέγγισης που θα αλλάξει τη σημερινή απαράδεκτη κατάσταση. Απαραίτητη προϋπόθεση, η εφαρμογή ανάλογων σύγχρονων υποδειγμάτων διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού και η τοποθέτηση ανθρώπων που θα την υλοποιήσουν με πραγματική προοδευτική-δημοκρατική αντίληψη και νοοτροπία στα πλαίσια ενός δημοκρατικού μοντέλου διοίκησης. Ένα δημοκρατικό μοντέλο διοίκησης που κατά τη γνώμη μου οφείλουμε σαν ΠΑΣΟΚ να υιοθετήσουμε στην εταιρεία μας, σε αντιδιαστολή με το μοντέλο διοίκησης της δεξιάς που παράγει πολιτικές «εξ ελευθεριότητας».




Στέλιος Παπαδάκης